เขียนบล็อก / เพื่ออะไร

ช่วงปีหลังไม่ได้เขียนบล็อกเลย

มันก็มีทั้งเฟส ทั้งไอจี ทั้งทวิต เข้ามาแทนที่ แต่จะบอกว่าแทนที่ทุกฟังก์ชั่นซะทีเดียวก็ไม่เชิง เพราะโซเชียลมีเดียพวกนั้น เป็นการโพสต์อะไรสั้นๆ บ่นๆ หรืออวดๆ มันเป็นอะไรที่เราอยากแชร์แค่โมเม้นต์นั้นๆ จบวันก็จบไป

แต่การเขียนบล็อกสำหรับเราแล้ว มันเหมือนการเขียนไดอารี่ นับถือคนที่สามารถเขียนมันได้ทุกวันหรือบ่อยๆ จริงๆ ทุกคนก็ทำได้แหละถ้าเราตั้งใจและกำหนดเวลาในแต่ละวันให้มัน เหมือนกับการกินข้าว อาบน้ำ ยังทำได้ทุกวันเลย เพียงแต่ว่าการเขียนไดอารี่หรืออะไรที่มันยาวๆ กว่าโพสต์เฟส มันจะต้องใช้สมอง ไม่ได้ทำไปได้อย่างอัตโนมัติ เราว่ามันเป็นวินัยที่ดีที่ทำให้เราไม่สมองฝ่อ

การเขียนนอกจากจะทำให้เราได้ทบทวนและใคร่ครวญเรื่องที่จะเขียนแล้ว ยังทำให้ระบบความคิดถูกจัดระเบียบ (ลักษณ์ 1 มาแล้วค๊าบ) อาจทำให้สิ่งที่ตันๆ บางอย่าง ไม่ตันอีกต่อไป เพราะเมื่อความคิดมีระเบียบเข้าที่ทางแล้ว มันจะไม่รก มองเห็นความคิดที่เคยฟุ้งๆ ได้อย่างตกผลึก มองเห็นชัดเจนขึ้น

จริงๆ วันนี้เพิ่งคิดได้แหละ ว่าถ้าเราเขียนอะไรบางอย่างแล้ว ไม่มีวัตถุประสงค์อะไรต่อ (เช่น เป็นบันทึกไว้เพื่อกลับมาอ่านภายหลัง หรือเอาไว้เพื่อให้คนอื่นอ่าน หรือเป็นการเผยแพร่อะไรบางอย่าง) มันก็จะเป็นเพียงการเรียบเรียงความคิดและความรู้สึก เพื่อ “ตัวเราเอง” ใน “ขณะนั้น” (ซึ่งก็คือขณะนี้ที่นั่งพิมพ์อยู่) ไม่ได้คาดหวังว่าการเขียนจะทำหน้าที่อะไร เพื่อใคร หรือจะเป็นอะไรมากกว่านั้น มีอะไรในหัวหรือในใจก็เขียนไป คิดว่านี่อาจจะเป็นแนวทางใหม่หรือสิ่งจูงใจหลักที่เราจะใช้ในการเขียนบล็อกได้ต่อไป