Dogs

  เพิ่งได้รู้ว่าบล็อกเรามีเพื่อนเก่าชอบอ่านกันหลายคน ได้ฟังแล้วปลี้มดี เสียแต่ว่าไม่ได้ใช้เวลาในการคิดการเขียนอะไรยาว ๆ มานานแล้ว (6 เดือน!) เลยเกิดแรงบันดาลใจนั่งจิ้ม ๆ ความคิดให้ปล่อยออกมาหน้าจอคอมอีกครั้ง ——————————— เรื่องที่ใกล้ตัวที่สุดที่อยากจะคุย (จริง ๆ ก็คืออวด) ได้แก่เรื่องของสิ่งมีชีวิตที่รับมาไว้ในอ้อมใจเมื่อพฤษภาคมปีที่แล้ว มันคือ … ไอ้หมาโชค (หรือ โชคโชค) … ตอนนี้อายุ 10 เดือนแล้ว พูดอะไรรู้เรื่องหมด เสียแต่บางครั้งก็ดื้อบ้าง ตัวไม่อ้วน แต่อวบ เดินไปไหนตูดย้วยย้อย ตอนหลับก็นอนหนุนหมอน (มีหมอนเน่าเป็นของตัวเอง) เลือกกินแต่ไก่ไม่ค่อยกินอาหารเม็ด อาบน้ำแล้วไม่ขัดขืน เวลาใช้ไดร์เป่าขนให้ ถ้ายังไม่เสร็จก็ไม่หนี (แต่มีอิดออด) พักหลังหม่ามี๊ไม่ค่อยได้อยู่บ้านนาน ๆ พอเจอหน้ากันก็ดี๊ด้า เดินตามไม่ห่าง .. น่ารักจริง ๆ :) ปล. วันนี้เอาแค่นี้ก่อน มีคนนมานั่งก๊งอยู่หน้าบ้าน ชวนคุยอยู่นั่นแหละ เสียสมาธิวุ้ย

จากวันแรกที่เอาหมาโชคเข้ามาร่วมใช้ชีวิตด้วย จนตอนนี้อยู่กันมาได้ 2 เดือนเต็มแล้ว ดช.พาโชคมีพัฒนาการการรวดเร็วมาก ผิดกับตอนแรกที่เอาใส่ถุงหิ้ว มา ช่วงแรกที่อยู่ด้วยกัน หมาโชคนอนหลับอย่างเดียว ซึม ไม่ค่อยรับรู้อะไร เรียกก็ไม่หือไม่อือ ตื่นมากลางดึกวิ่งเล่น พอเลี้ยงมาได้ซัก 2 สัปดาห์เริ่มรู้จักชื่อตัวเอง ชอบทำหูตั้ง กระดิกหูไปมา ฟังคนคุยกัน สัปดาห์ที่ 4 สอนให้ยกขาหน้าเพื่อสวัสดี ทำได้ดี แต่ชอบดื้อไม่ยอมทำ พออายุได้ 6 สัปดาห์ ก็พาไปฉีดยาวัคซีนรวมเข็มแรก ร้องเอ๋งหลังจากที่เข็มถอนออกไปแล้ว 10 วินาที (delay effect) ตามด้วยเข็มที่ 2 เืมื่อสัปดาห์ที่ 10 ร้องเอ๋งเหมือนเดิม ต้องอุ้มโอ๋จนหายร้อง หมาโชคกินอาหารเปียกของเพดดีกรีเป็นถุง ๆ (เพราะหม่ามี้ไม่ได้หุงข้าวกินเองทุกวัน) วันละ 3 มื้อ เช้า-กลางวัน-เย็น ไม่นับรวมอาหารเสริมที่ถูกใจจนหูตั้งทุกครั้งที่ได้ยินเสียงถุงกรอบแกรบ นั่นคือ มันฝรั่งเลย์ร็อค ที่อาจจะได้กินบ้างตอนกลางคืน (แล้วแต่อารมณ์หม่ามี้) โดยปกติ อาหารในชามจะกินหมดเกลี้ยง เลียแล้วเลียอีก ติดขนที่ปากล่างแล้วคุณชายก็จะเลียขาหน้าตัวเอง…

ตั้งแต่สิ้นเดือนเมษายนที่ผ่านมา ช่วงกำลังจะย้ายบ้าน (ที่ภูเก็ต) ได้รับเอาสมาชิกใหม่เข้ามาในอ้อมใจ เจ้าของเก่าเค้ายัดเยียดให้มา เพราะกลัวว่ามันจะซนวิ่งให้รถชนตาย หลังจากที่คิดอยู่นานว่าจะให้ชื่ออะไร เริ่มตั้งแต่ เม็กนั่ม (ชื่อเดิม) แพนด้า ลักกี้ พารวย ฯลฯ สรุปสุดท้ายแล้วสมาชิกใหม่นั้นได้ชื่อว่า “พาโชค” ——————- ณ วันนี้ พาโชคอายุประมาณ 7 สัปดาห์แล้ว หม่ำ ๆ อาหารเปียกวันละ 2 ถุง (ต้องซื้อมาเป็นลังตุนไว้ที่บ้าน เพราะบ้านท่าฉัตรไชยมีขายไม่พอมันกิน) อึ๊วันละ 2 รอบ (เช้า-เย็น) ไปหาหมอหมาครั้งแรกเพื่อฉีดวัคซีนรวมโรค และให้ยาถ่ายพยาธิแล้ว (ไม่เห็นมีพยาธิในอึ๊เลยอ่ะ แต่พุงยังป่องอยู่มาก) กิจกรรมส่วนใหญ่ก็จะนอน เล่นผ้าเน่า วิ่งไล่ลูกบอล และกัดโน่นนี่นั่น (เท่าที่หม่ามี้จะอนุญาต) เนื่องจากยังเป็นหมาเด็ก ก็เลยยังมีนิสัยขี้กลัวอยู่มาก (กลัวทีไรหูตั้งทุกที) ไม่ชอบความมืด (จะมานอนหนุนแขนตอนดึก ๆ) ไปไหนวิ่งตามติด ๆ ตลอด แต่ก็เป็นหมาร่าเริง พาไปทะเลแล้ว 1 ครั้ง ชอบเกลือกกลิ้งบนชายหาด…